Transakcji nie grupuje się ze względu na rodzaj, ale na kontrahenta

źródło: materiały prasowe

Aleksandra 
Jackowska, starsza konsultantka 
w dziale doradztwa 
podatkowego EY, 
w zespole cen transferowych

źródło: Rzeczpospolita

W celu ustalenia, czy dana transakcja z podmiotem powiązanym podlega obowiązkowi dokumentacyjnemu zgodnie z progiem określonym 
w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT, należy wziąć pod uwagę wartość całej sprzedaży realizowanej z danym partnerem biznesowym.

Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 6 sierpnia 2014 r. (IPPB5/423-446/14-2/AS).

Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpiła spółka (dalej: wnioskodawca) będąca częścią jednego z międzynarodowych koncernów, która przeprowadza wiele transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o CIT. Wnioskodawca wskazał, że często zawiera z jednym podmiotem powiązanym jedną kluczową transakcję o znacznej wartości oraz kilka innych mniejszych wartościowo transakcji, które nie wymagają udokumentowania.

Analizując, które z transakcji podlegają obowiązkowi dokumentacyjnemu, wnioskodawca grupuje transakcje usługowe ze względu na ich rodzaj i tak zagregowaną wartość poszczególnych typów świadczeń odnosi do limitów dokumentacyjnych. Jako przykład wnioskodawca podaje sytuację, w której zawiera trzy umowy pożyczki z podmiotem powiązanym, umowę o świadczenie usług X oraz umowę o świadczenie usług Y. Jeśli łączna wartość umów pożyczkowych przekracza w danym roku podatkowym 30 tys. euro, to wnioskodawca przygotowuje dokumentacje cen transferowych dla transakcji pożyczkowej. Równocześnie, w przypadku gdy wartości transakcji świadczenia usług X oraz transakcji świadczenia usług Y nie przekroczą oddzielnie progu dokumentacyjnego, przy czym ich skumulowana wartość będzie wyższa niż 30 tys. euro, wnioskodawca jest...