Jaki kształt nowego nadzoru

źródło: Rzeczpospolita

Polityka makroostrożnościowa ma ograniczać ryzyko systemowe

źródło: Rzeczpospolita

Dbałość o bezpieczeństwo pojedynczych banków przestała być warunkiem wystarczającym 
do zapewnienia stabilności całego systemu finansowego. Konieczny jest nadzór makroostrożnościowy

Olga Szczepańska

W czasie ostatniego kryzysu finansowego w latach 2008–2013 koszty pomocy publicznej dla banków w krajach Unii Europejskiej wyniosły 1,5 tryliona euro, co stanowiło równowartość 11 proc. PKB regionu. Dług publiczny w strefie euro, która najbardziej ucierpiała w tym okresie, wzrósł z 65 proc. do 92 proc. PKB. Dochód narodowy dopiero teraz wraca do poziomu z 2007 r., a bezrobocie pozostaje wciąż powyżej 11 proc.

Kryzys ten – z uwagi na swój globalny zasięg – był wyjątkowy, ale kryzysy finansowe w pojedynczych krajach, a zwłaszcza kryzysy bankowe, nie są wydarzeniami rzadkimi. Od 1970 r. zanotowano 147 takich kryzysów, a ich koszty fiskalne w najtrudniejszych przypadkach przekraczały nawet połowę rocznego PKB (kryzys azjatycki w 1997 r.). Te dane pokazują, jak silne są związki pomiędzy systemem finansowym i gospodarką realną oraz jak wymierne mogą być konsekwencje kryzysu finansowego dla obywateli.

Ryzyko zakłóceń

Dlatego należy ograniczać ryzyko systemowe i  skutecznie wspierać stabilność systemu finansowego, przyczyniając się do zrównoważonego wzrostu gospodarczego w długim okresie. Jak osiągnąć ten cel?

Na podstawie ostatnich doświadczeń sformułowano wniosek, że dbałość o bezpieczeństwo pojedynczych...