Dłużnik nie może być jasnowidzem

Nie można wymagać od przedsiębiorcy, by przewidywał, 
że w przyszłości będzie czyimś dłużnikiem, i z tego powodu wstrzymywał się 
z wyzbyciem się swojego majątku w drodze darowizny.

Taki wniosek płynie z uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 17 listopada 2015 r. (I ACa 1445/15).

Piotr R. pracował jako kierowca w firmie przewozowej Olgierda D. do stycznia 2011 r. Przez ostatnie dwa lata przed rozwiązaniem umowy o pracę szef nie płacił mu całego należnego wynagrodzenia. Natomiast po zakończeniu umowy o pracę pojawił się u Piotra R. w domu i zażądał podpisania oświadczenia, że wszystkie jego roszczenia z tytułu stosunku pracy zostały zaspokojone. Uzgodnił z byłym pracownikiem, że wypłaci mu 6 tys. zł tytułem zaległości za 2009 r. Piotr R. podpisał podane mu oświadczenie, ale niedługo potem pozwał Olgierda D. o zapłatę zaległego wynagrodzenia za pracę, a także diet i kosztów noclegu. Na mocy prawomocnego wyroku z listopada 2011 r. Olgierd D. miał mu zapłacić ponad 99 tys. zł.

Wkrótce do Olgierda D. zapukał komornik. Egzekucja okazała się jednak bezskuteczna – Olgierd D. nie miał majątku na pokrycie długu wobec byłego pracownika. Okazało się bowiem, że firma przewozowa należała do majątku wspólnego Olgierda D. i jego żony, a to utrudnia przeprowadzenie skutecznej egzekucji. Jedyną wartościową rzecz z majątku osobistego Olgierda D. – rodową siedzibę – dłużnik przekazał dwa lata wcześniej w darowiźnie swemu synowi Pawłowi D.

Akcja pauliańska

Piotr R. wystąpił więc przeciwko obdarowanemu synowi ze skargą pauliańską. To powództwo...