![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Dlaczego bitcoina nie ma w mitach
Właściwie wszystko, co wymyślili twórcy science fiction, było już wcześniej w mitach. W tym sensie panowie Lucas, Scott, Cameron czy pisarze, jak nasz Stanisław Lem, niczego nowego nie wymyślili. Podróże na odległe planety, lewitujący mędrcy, uskrzydleni ludzie, a nawet płonące miecze – to wszystko już było, jak nie u Greków czy Majów, to w Starym Testamencie. Czego definitywnie nie wymyślili starożytni, to bitcoin, pieniądz oderwany od jakiegokolwiek parytetu, waluta będąca jedynie obciążeniem pamięci komputera.
To się nie mieściło w granicach wyobraźni nawet twórcom mitów.
Ale zacznijmy od początku. Odkąd istniał pieniądz, zawsze stała za nim jakaś realna wartość. Mniej ważne, jak wyglądał (za chińskiej dynastii Zhou pieniądz miał kształt miecza); istotny był kruszec, z jakiego go wykonano, bądź gwarancja wymiany na określone dobra materialne. Mógł więc być ziarnem kakaowca, węzłem na sznurku czy muszelką. Ważne było, że istniało instytucjonalne poręczenie, że można go wymienić na chleb, owoce, zwierzę czy niewolnika. Dość szybko odseparowano wartość od jej materialnego nośnika. Zanim powstały pieniądze papierowe, już Fenicjanie wymyślili rozliczenia bezgotówkowe. Bankierzy z Tyru czy Sydonu wystawiali zapisywane na glinianych tabliczkach potwierdzenia stanu...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
