Historia polskiej bankowości cz. 2

źródło: PAP

Swoją przedwojenną centralę, w której po wojnie zadomowiła się PAP, BGK odzyskał w 1997 r.

źródło: Shutterstock

Pałac Jabłonowskich, odbudowany dzięki BRE (obecnie mBank) i Bankowi Handlowemu, jest siedzibą ich central.

źródło: materiały prasowe

Symbolem Powszechnej Kasy Oszczędności przez długie lata była warszawska Rotunda.

System bankowy › Nasza bankowość ciągle ewoluuje. Banków komercyjnych jest 35, a będzie jeszcze mniej. Przemysław Szubański przemyslaw.szubanski@parkiet.com

Wybuch wojny przerwał działalność polskiego systemu bankowego. Pod koniec września 1939 r. utworzono wojenną centralę Banku Polska Kasa Opieki w Paryżu, przeniesioną po upadku Francji do Londynu. Oddziały Banku Handlowego na terenach włączonych do Rzeszy zostały zlikwidowane, zaś te na terenie Generalnego Gubernatorstwa działały pod ścisłą kontrolą władz okupacyjnych. Władze Banku Polskiego kontynuowały ograniczoną do niewielu czynności działalność w Londynie, natomiast majątek w kraju został przejęty przez okupanta. W końcu 1939 r. w Generalnym Gubernatorstwie władze niemieckie powołały Bank Emisyjny w Polsce z siedzibą w Krakowie.

Socjalistyczne wizje

Po wojnie Rząd Tymczasowy RP z siedzibą w Lublinie utworzył dekretem z 15 stycznia 1945 r. Narodowy Bank Polski, podjęto też decyzję o likwidacji Banku Emisyjnego i cofnięciu uprawnień emisyjnych Bankowi Polskiemu SA (został zlikwidowany w 1951 r.). Wznowiły działalność PKO, Polska Kasa Opieki, Bank Handlowy.

Ale komunistyczne władze miały inną wizję systemu bankowego. Ujrzała ona światło dzienne w latach 1948–1951. W pierwotnej wersji system składał się z sześciu banków państwowych – NBP, Banku Inwestycyjnego (w który przekształcono BGK – nigdy formalnie nie zlikwidowany), Banku Rolnego z kredytem dla rolnictwa, Banku Komunalnego do finansowania samorządu terytorialnego, Banku Rzemiosła i Handlu do finansowania drobnego...