Wielka czystka

źródło: Wikipedia

Już w październiku 1939 r. NKWD rozpoczęło wywózkę Polaków na wschód. W dokumentacji nazywano ich "bieżeńcami"

źródło: Wikipedia

Ofiary mordów NKWD we Lwowie, więzienie przy Łąckiego; początek lipca 1941 r.

źródło: EAST NEWS

Podpisanie paktu o nieagresji pomiędzy III Rzeszą i ZSRR, 23 sierpnia 1939 r. na Kremlu w Moskwie

Tuż po agresji zbrojnej na wschodnie ziemie II Rzeczypospolitej sowieckie władze rozpoczęły masowe deportacje Polaków. Do dziś historycy nie są w stanie określić liczby ofiar tej jednej z największych zbrodni w dziejach.

28 września 1939 roku minister spraw zagranicznych III Rzeszy Joachim von Ribbentrop ponownie przyjechał do Moskwy, aby tym razem podpisać z ZSRR „Pakt o granicach i przyjaźni". Ze strony radzieckiej umowę podpisał osobiście Stalin. Do protokołu załączono mapę przedstawiającą nową granicę sowiecko-niemiecką. Miała przebiegać na wschód od Warszawy i Lublina. Polska – zaatakowana wcześniej z obu stron – miała przestała istnieć, a jej wschodnia część, z Wilnem, Lwowem, Grodnem i Białymstokiem, znalazła się w granicach Związku Sowieckiego. Aby nadać tej agresji ramy prawne, Rada Najwyższa ZSRR przyjęła uchwałę, z której wynikało, że ziemie „zachodniej Białorusi" i „zachodniej Ukrainy" (tak je nazwano) zostają włączone do terytorium ZSRR. Wcześniej zorganizowano tam „wybory" do Zgromadzeń Ludowych, pod całkowitą kontrolą NKWD. Mieszkańców zmuszono, aby poparli komunistów autoryzowanych przez Moskwę. Ci ostatni nie próżnowali. Gdy tylko Armia Czerwona przekroczyła polską granicę, partyjni funkcjonariusze zaczęli na podbitych terenach organizować obwodowe komitety, które miały stać się zalążkiem nowej władzy.

Bieżeńcy

Stalin doskonale zdawał sobie sprawę, że na podbitych terenach natychmiast powstanie ruch oporu. Wiedział również, że Polacy nie sprzyjają komunizmowi. Żyło jeszcze zbyt wielu obywateli II RP pamiętających zbrodnie sowieckie z...