Zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych jest zadaniem władz publicznych

Władze powinny podejmować działania prowadzące do zwiększenia liczby lokali służących zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli, a nie do redystrybucji już istniejących.

Jak stanowi art. 75 Konstytucji RP, władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli, w szczególności przeciwdziałają bezdomności, wspierają rozwój budownictwa socjalnego oraz popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego mieszkania (ust. 1), a ochronę praw lokatorów określa ustawa (ust. 2). Mowa tu o ustawie z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego.

Trybunał Konstytucyjny podniósł, odwołując się do literatury (ze wskazaniem, że tak twierdzi m.in. J. Trzciński: uwaga 6 do art. 79 [w:] L. Garlicki red., „Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz”, t. I, Warszawa, 1999, s. 10), że art. 75 Konstytucji RP dotyczy praw ekonomicznych i socjalnych, które mogą być naruszane i stanowić przez to podstawę skargi konstytucyjnej w szczególnych sytuacjach, tj. gdy:

∑ ustawodawca zastosował środki, które nie mogą doprowadzić do realizacji konstytucyjnego celu,

∑ ustawa ogranicza obywatela w taki sposób, że narusza istotę prawa,

∑ ustawowa regulacja prawa nie uwzględnia minimum prawa wyznaczonego przez jego istotę.

Strategiczne priorytety, a nie konkrety

Przepis ten nie konkretyzuje zakresu działań władz publicznych w tym przedmiocie. Zgodnie z art. 81 Konstytucji RP praw...