![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Od służby do nostalgicznego mitu
Etos polskiego inteligenta należy do mitycznych zasobów Polaka. Nie ma potrzeby wstydzić się tego.
Od służby do nostalgicznego mitu
RYS. JACEK BIEŃKOWSKI
O kryzysie polskiej inteligencji, o tym, że szuka dziś ona swej nowej, społecznej roli, mówi się się już od kilku lat - do konkluzji wciąż jednak daleko. Koniec PRL i ustanowienie wolnorynkowej demokracji przyniósł tej warstwie dwojakie wyzwanie. Po pierwsze, po odzyskaniu niepodległości straciła sens długo odgrywana rola przewodnika społeczeństwa na drodze do wolności. Po drugie, cechy inteligenckiego etosu, które pozwoliły tak wielu inteligentom na skuteczny opór przeciw komunizmowi, stały się nieprzydatne w kapitalistycznej rzeczywistości III Rzeczypospolitej. Czy zatem tradycyjna polska inteligencja z właściwą jej hierarchią wartości jest skazana na wymarcie?
Dyskusję otworzyliśmy tekstem Bohdana Cywińskiego, autora legendarnej książki "Rodowody niepokornych" ("Inteligencji nekrologi przedwczesne", nr 16/2000). Następnie ukazał się polemiczny szkic Bronisława Wildsteina ("Przeciw skansenowi", 19/2000) oraz obszerny wybór listów do redakcji (20/2000). Poniżej zamieszczamy wypowiedź prof. Zdzisława Najdera.
ZDZISŁAW NAJDER
Koniec tradycyjnej inteligencji...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
