![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Lud otoczony przez lód
Nie toczyli wojen. Prawdę mówiąc, aż do XIX wieku nie mieli z kim. Eskimosi nie znali instytucji wodza, królewskich rodzin, arystokracji czy ponadlokalnej grupy, która sprawowałaby rządy i narzucała swoją wolę. Najbardziej liczyła się umiejętność współżycia z grupą, społecznością, posiadana wiedza i umiejętności praktyczne. Dyktowała to praktyka, warunki życia.
Eskimoskie mity spełniały rolę podręczników. Odpowiadały na pytania, jak żyć, podsuwały rozwiązania problemów, przekazywały utrwalone zasady postępowania. Ale opowiadały również o początkach świata. Także i tu dzielił się on na ziemski, niebiański i podziemny. Istoty nadprzyrodzone, które się w nim pojawiały, reprezentowały siły natury – a te miały dla Eskimosów największe znaczenie. Wszak ich życie dominowały śnieżne burze, wichry, sztormy, silne mrozy i krótkie odwilże. Także zwierzęta grały istotną rolę – w niektórych mitach pojawiają się przed człowiekiem.
Mitologie świata, Eskimosi, Teresa Walendziak, Rzeczpospolita, 2008
