Publiczne radio skazane na milczenie

autor zdjęcia: Bartłomiej Sawka

źródło: Fotorzepa

Program II nie przepuszcza bez słowa żadnego ważnego festiwalu, wystawy czy książki. Jest też główną podporą m.in. muzycznej kultury ludowej. Czy tak będzie dalej? Na zdjęciu organizowany przez radiową Dwójkę folkowy Festiwal Nowa Tradycja 2009

Chodzi o życie lub śmierć radiowej Dwójki. Dziś stajemy na granicy tych dwóch losów. Nie mamy pieniędzy na nagrania i koncerty, z anteny znika twórczość współczesna, muzyczna i literacka – pisze dyrektor Programu II Polskiego Radia

Dziś od rana Program II Polskiego Radia prowadzi całodobową akcję protestacyjną: wszyscy przyszliśmy do pracy, dziennikarze i realizatorzy siedzą w studiu zgodnie z listą dyżurów – ale w eter idzie jedynie motyw „Warszawianki”, stary sygnał stacji, oraz komunikat o proteście. Poza tym nadajemy już tylko… śpiew ptaków.

Kto wie, może zamiast dzisiejszych ptasich treli wkrótce usłyszycie państwo w Programie II Polskiego Radia sapanie żubra? Nie, nie tego z lasu – raczej tego z reklamy piwa!

O ile pamięć mnie nie myli, tak nie było nigdy w niewojennych dziejach Polskiego Radia. Zdecydowaliśmy się na ten krok, żeby powiedzieć najjaśniej, jak potrafimy: już niedługo tego radia, które słuchacze znają tak dobrze, może po prostu nie być. Jeśli zabraknie solidarności z Polskim Radiem i jego anteną kulturalną, będziemy musieli zamilknąć już nie w ramach protestu, lecz z braku środków. Kto wie, może zamiast dzisiejszych ptasich treli usłyszycie wtedy na tej częstotliwości sapanie żubra? Nie, nie tego z lasu – raczej tego z reklamy piwa!

Wygaszanie abonamentu

Wszyscy wiedzą, co w ostatnich miesiącach stało się z finansowaniem mediów publicznych: że rząd wykazał się potężną skutecznością w wygaszaniu gotowości ludzi do płacenia abonamentu – a równocześnie, że zabrakło skuteczności politycznej w zapewnianiu innych sposobów...