![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Przy wynagradzaniu podwładnych lepiej nie dyskryminować
Zatrudnieni powinni dostawać jednakowe pieniądze za pracę o porównywalnej wartości. Ci, których prawa są łamane, mogą walczyć o swoje racje w sądzie
Pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości. Taka zasada wynika z art. 183c § 1 kodeksu pracy. Przepis ten ma zapewnić takie same standardy opłacania osób wykonujących jednakową pracę lub pracę jednakowej wartości.
Unormowania te są wzorowane na art. 141 TWE oraz na postanowieniach dyrektywy Rady nr 75/117/EWG z 10 lutego 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie stosowania zasady równego wynagradzania kobiet i mężczyzn.
Przy czym, jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z 24 stycznia 2002 r. (I PKN 16/2001), pracodawca nie ma prawnego obowiązku jednakowego ukształtowania warunków wynagradzania pracownika, któremu wypowiedział umowę o pracę, i pracowników dalej zatrudnianych.
Zgodnie z art. 141 ust. 1 TWE państwo członkowskie jest zobowiązane do ustanowienia i utrzymania zasady równości wynagrodzeń kobiet i mężczyzn za taką samą pracę lub pracę tej samej wartości. Jak zatem rozumieć nakaz równego traktowania w wynagradzaniu? Co kryje się pod pojęciem wynagrodzenia?
Wszystkie składniki
Wynagrodzenie obejmuje wszystkie jego składniki, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej formie niż pieniężna. Mówi o tym art....
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
