![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Doradcy ‘80: między entuzjazmem a sceptycyzmem
Radykalizm młodych robotników w sierpniu 1980 był silniejszy niż ostrożność Mazowieckiego. Także wtedy, gdy w ostatniej fazie rokowań wymusili oni, wbrew doradcom, zwolnienie więźniów politycznych – pisze historyk
Spór o rolę doradców podczas strajku w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 r., który rozgorzał po przemówieniu Jarosława Kaczyńskiego w trakcie obchodów 30. rocznicy narodzin „Solidarności”, nie jest nowy. Towarzyszył on wielu wcześniejszym debatom na temat historii narodzin „Solidarności” i zwykle miał nie tyle historyczny, ile bieżący, polityczny charakter. Nie inaczej było i tym razem. Słowa Kaczyńskiego o tym, że doradcy z Warszawy mieli „plan kompromisu, który gdyby go realizować, okazałby się być pozorem”, powszechnie odczytano jako sugestię ich kapitulanckiej postawy, a w prezesa PiS uderzyła fala krytyki.
Oczami historyków
Po raz kolejny okazało się, że polscy politycy z braku pomysłu na rozwiązanie aktualnych problemów postanowili wyręczyć historyków i przedstawić jedynie słuszną wersję wydarzeń: w zależności od przynależności partyjnej wspierającą opinię Kaczyńskiego bądź też ją ostro negującą. Jak zaś cała sprawa wygląda oczami historyków? Także i wśród nich nie ma i nie będzie jednomyślności co do wielu różnych szczegółów wydarzeń z sierpnia 1980 r. Jednak w świetle zachowanych relacji i dokumentów, które ma dziś do dyspozycji badacz sierpniowego strajku, jedno zdaje się nie ulegać wątpliwości: sprawa nie jest tak prosta, jak to się politykom wydaje.
22 sierpnia 1980 r., gdy...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
