Uważam rozwiązanie PZPR za błąd

autor zdjęcia: Piotr Guzik

źródło: Fotorzepa

Amerykańscy politolodzy uczą: wyróżnij się albo zgiń. Należałam do tych polityków, którzy się wyróżniali – wyznaje Joanna Senyszyn. Na zdjęciu: „Cud mniemany, czyli...”. Spektakl z udziałem znanych postaci ze świata polityki, Kraków 2008 r.

W PRL dysproporcje w poziomie życia były dużo mniejsze niż teraz, ludzie byli życzliwsi, mniej sobie zazdrościli, nie było głodu, bezrobocia, skrajnej nędzy, piekła kobiet. A dziś najbardziej krytykują ludową ojczyznę ci, którzy jej najwięcej zawdzięczają. Wszak przed wojną szczytem ich kariery byłby pomocnik furmana. Eliza Olczyk rozmawia z prof. Joanną Senyszyn, byłą posłanką i europosłanką SLD.

Rz: Nim zajęła się pani polityką, wykładała pani marketing polityczny na Uniwersytecie Gdańskim. Czy teoria różni się od praktyki?

Ito bardzo. Teoria marketingu głosi, że trzeba prowadzić intensywną kampanię wyborczą. Mogłam to sprawdzić, gdy w 2001 roku w moim okręgu wylosowałam dwa malutkie podokręgi. W jednym prowadziłam zmasowaną kampanię wyborczą – jeździłam na dożynki i bryczką z sołtysem, dzieci biegały w czapeczkach z napisem Senyszyn i z balonikami Senyszyn, dorośli pisali długopisami Senyszyn. W drugim nie było nawet informacji że kandyduję. I tam, gdzie w ogóle nie prowadziłam kampanii, miałam trzy razy lepszy wynik.

Skoro nie było żadnej informacji, to skąd mieszkańcy wiedzieli, że pani kandyduje? Przecież startowała pani z piątego miejsca.

Miałam tysiące studentów, plakaty, ulotki i spotkania w innych miejscach. Wybory to wielka niewiadoma. Niektórzy kandydaci są niewybieralni, choćby nie wiem jak intensywną kampanię prowadzili. Łaska wyborców na pstrym koniu jeździ.

W Sejmie od początku szokowała pani strojem i kontrowersyjnymi gadżetami. Pamiętam, jak przyniosła pani do Sejmu kajdanki obszyte czerwonym futerkiem. To też było w ramach testowania teorii marketingu politycznego?

Był nawet moment, że ufarbowałam włosy na czerwono. Amerykańscy politolodzy uczą: wyróżnij się albo zgiń....