![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Podstawę zasiłkową uzupełniaj o faktyczne dni robocze
Aby ustalić wysokość wynagrodzenia, od którego będzie liczone świadczenie za czas choroby, nie wolno opierać się na roboczogodzinach. Dotyczy to również zatrudnionych w równoważnym systemie czasu pracy
Zasiłek chorobowy ma zrekompensować płacę utraconą w czasie choroby. Ale pracownik nie może liczyć, że otrzyma ostatnio osiągane wynagrodzenie. Kwota świadczenia za czas absencji to odpowiedni procent średniej płacy z ostatniego roku zatrudnienia.
Podstawę wymiaru zasiłku ustala się, biorąc pod uwagę przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone zatrudnionemu w 12 miesiącach kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Za wynagrodzenie uważa się przychód pracownika, stanowiący podstawę wymiaru składek na jego ubezpieczenie chorobowe, po pomniejszeniu o składki społeczne w części finansowanej z jego środków (łącznie najczęściej 13,71 proc.).
- Od tego roku zatrudniamy w spółce w równoważnym systemie czasu pracy grupę pracowników otrzymujących wynagrodzenie zmienne. Jakie stosować zasady ustalania podstawy wymiaru świadczeń chorobowych dla tych osób, gdyby trzeba było uzupełnić wynagrodzenie za jakiś miesiąc za czas usprawiedliwionej nieobecności? Czy uzupełniać płacę za dni, w których pracownik miał czas wolny w zamian za przedłużony czas pracy w innym dniu? – pyta czytelniczka ?
W systemie równoważnym czasu pracy nie trzeba stosować sztywnej ośmiogodzinnej normy dobowej czasu pracy....
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
