Za „wagary" nie zawsze utrata etatu

źródło: Rzeczpospolita

Agata Lankamer-prasołek

Wydaje się, że nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy jest najbardziej oczywistym i niepodważalnym powodem rozwiązania umowy bez wypowiedzenia z winy pracownika. Jednak poza jasnymi i bezspornymi sytuacjami, w których podwładny porzucił pracę, zdarzają się również i takie nieobecności, które trudniej jednoznacznie zakwalifikować jako nieusprawiedliwione, a ponadto jeszcze zawinione przez złą wolę lub rażące niedbalstwo zatrudnionego

Przykładem takiej wymykającej się jednoznacznej ocenie nieobecności pracownika mogą być uchybienia formalne przy usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. Polegają one na dostarczaniu zwolnienia lekarskiego po upływie wymaganych siedmiu dni od daty otrzymania tego dokumentu.

Niedotrzymany termin

W ostatecznym rozrachunku nieobecność podwładnego zostaje bowiem usprawiedliwiona. Jednak nie dotrzymał obowiązujących go terminów, przez co przedłużył stan niepewności pracodawcy co do charakteru swojej nieobecności w pracy. Z całą pewnością natomiast absencji chorobowej pracownika nie można zakwalifikować jako samowolnego zaprzestania pracy czy niestawienia się do pracy bez usprawiedliwienia (wyrok SN z 7 sierpnia 2001 r., I PKN 547/00).

W odniesieniu do tego typu sytuacji SN w wyroku z 4 sierpnia 1999 r. (I PKN 126/99) jednoznacznie uznał, że nie można stwierdzić ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracownika w przypadku, gdy po jego stronie występują okoliczności usprawiedliwiające nieobecność w pracy, a dopuszcza się on jedynie uchybień w formalnym usprawiedliwieniu tej nieobecności. Niedopełnienie obowiązku w tym zakresie jest bowiem odmiennym rodzajowo naruszeniem obowiązków pracowniczych (wyrok SN z 4 grudnia 1997 r., I PKN 416/97).

Ciężar niedopełnienia przez pracownika jego obowiązku zawiadomienia...