Domagamy się skuteczności prokuratury

autor zdjęcia: Jerzy Dudek

źródło: Fotorzepa

autor zdjęcia: Paweł Gałka

źródło: Rzeczpospolita

Mam wrażenie, że prokurator generalny świadomie zadecydował o niepodejmowaniu działań zmierzających do reformy prokuratury – pisze wiceminister sprawiedliwości.

Wiele mówi się o rzekomym napięciu na linii minister sprawiedliwości – prokurator generalny. Przedstawienie przez ministra sprawiedliwości stanowiska do sprawozdania prokuratora generalnego wraz z jednoczesnym przesłaniem do konsultacji społecznych nowego regulaminu urzędowania jednostek organizacyjnych prokuratury może stać się podstawą do twierdzenia o eskalacji tego konfliktu. Moim zamiarem jest wyjaśnienie, jak sprawa ta wygląda z perspektywy ministra sprawiedliwości.

Rozdzielenie ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego, dokonane w 2010 roku, spowodowało, że prokuratura stała się samodzielnym podmiotem rozliczanym publicznie za swoje działania. Jakkolwiek podstawowym uzasadnieniem rozdziału było wyjęcie prokuratury spod ewentualnych wpływów politycznych, to w państwie demokratycznym naiwnością byłoby postrzeganie tego rozdziału jako wyjęcie prokuratury spod kontroli społecznej i konieczności wykazywania racjonalności swoich działań. Wyodrębnienie tę autonomiczną publiczną odpowiedzialność prokuratury znacznie zwiększyło.

Ewentualnej krytyki poczynań prokuratury nie można zatem postrzegać ściśle w perspektywie politycznej, ile domagania się skuteczności w funkcjonowaniu organu oskarżycielskiego, na którego działania administracja rządowa utraciła bezpośredni wpływ. Sprawozdanie prokuratora generalnego jest zatem podstawą do dokonania formalnej oceny nie tyle samego dokumentu, ile...