Warunkowa zdolność do pracy na ryzyko szefa

Gdy pracodawca nie ma możliwości dostosowania warunków 
pracy podwładnego do określonych przez lekarza ograniczeń wynikających 
z przeciwwskazań zdrowotnych, powinien mu płacić pensję za przestój.

Agata Lankamer-Prasołek

Badania profilaktyczne pracownika mogą się zakończyć na trzy sposoby – wydaniem orzeczenia stwierdzającego zdolność do wykonywanej pracy, orzeczeniem o braku tej zdolności albo o warunkowej zdolności do pracy. Tylko pierwszy przypadek nie przysparza żadnych problemów. Szef może wtedy dopuścić podwładnego do pracy, który nabywa prawo do wynagrodzenia.

Problem pojawia się w sytuacji, gdy podczas badań okresowych lub kontrolnych lekarz stwierdzi brak zdolności do wykonywania pracy lub obwaruje dopuszczenie do niej dodatkowymi wymogami (zdolność warunkowa).

Brak gotowości

Przy orzeczeniu całkowitej niezdolności do pracy nie ulega wątpliwości, że pracodawca nie może dopuścić podwładnego do pracy. Psychofizyczna zdolność do jej wykonywania jest bowiem jednym z warunków, od których zależy możliwość powierzenia pracownikowi obowiązków. Skoro zaś jest on niezdolny do pracy, to nie pozostaje w gotowości do podjęcia umówionych obowiązków.

Okresu niewykonywania pracy, do której szef nie dopuścił zatrudnionego, nie można wówczas traktować jak przestoju. Występuje on wtedy, gdy pracownik nie może wykonywać obowiązków z uwagi na okoliczności leżące po stronie pracodawcy, jeśli w tym czasie przejawia gotowość podjęcia pracy.

Ograniczenie możliwości

Sytuacja...