Kiedy Polska cieszyła się z wolności

źródło: Archiwum TW-ON

David Pountney | 
Brytyjski reżyser wyjaśnia, dlaczego postanowił zmienić czas akcji, inscenizując „Straszny dwór".

"Rzeczpospolita": Jakie były pana pierwsze wrażenia po zapoznaniu się ze „Strasznym dworem", który nawet dla młodych Polaków staje się enigmatyczny?

David Pountney: Nie uwierzy pan, ale znam to dzieło od dawna. W latach 70. byłem zaproszony do Łodzi na dyskusję o szkockiej operze. Wylądowałem w Warszawie i miałem trochę czasu, który szybko mi zorganizowano. I wtedy obejrzałem „Straszny dwór" i „Halkę" Moniuszki.

I co pan z tego zrozumiał?

Łatwiej było z „Halką", bo tam jest wątek miłosny zrozumiały dla każdego. Jeśli chodzi o „Straszny dwór", uczciwie byłoby powiedzieć, że niewiele. Kto nie zna polskiej tradycji, nie ma szans dotrzeć do sensu Moniuszkowskiej historii. Ale bardzo podobała mi się muzyka.

Jak zaczął pan drążyć temat „Strasznego dworu"? Obłożył się pan książkami, oglądał filmy?

Oczywiście, nie obyło się bez lektur, ale też z nimi nie przesadzałem. Zorientowałem się, że sama historia jest pretekstem do przedstawiania pewnych podtekstów oczywistych dla Polaków. Wiedziałem, że ważne jest odniesienie do czasu, kiedy Polska była państwem niepodległym, ale w tle jest kwestia utraty suwerenności i okupacja. Zdecydowałem,...