Maj ’68 – rewolucja leni

źródło: AFP

Portrety Che Guevary i Lwa Trockiego na paryskiej Sorbonie. Ówcześni maoiści i trockiści kształtują dzisiejszą Europę.

autor zdjęcia: Radek Pasterski

źródło: Fotorzepa

Rewolucja sprzed 50 lat ma wpływ na rozkład rodziny i kryzys demograficzny.

Francuski bunt to kryzys cywilizacyjny, wynikający z podminowania fundamentów kultury europejskiej. Studenci uważali, że celem życia nie jest realizacja żadnych zadań, lecz po prostu korzystanie z niego. To zresztą podłoże kryzysu cywilizacji europejskiej – mówi Łukaszowi Lubańskiemu historyk z PAN, prof. Wojciech Roszkowski.

Rz: Dokładnie 50 lat temu w Paryżu i innych francuskich miastach trwała studencka rewolta. Jak doszło do Maja '68?

Prof. Wojciech Roszkowski: Do wybuchu zamieszek doszło z różnorakich przyczyn ekonomiczno-kulturowych. Po pierwsze, w latach 50. i 60. XX w., w Europie Zachodniej, zwłaszcza we Francji, prężnie rozwijał się sektor nauki: dofinansowywano uczelnie wyższe, przez co powstała swego rodzaju nadprodukcja kadr z wyższym wykształceniem – w stosunku do potrzeb gospodarki. Stąd część studentów i absolwentów, zwłaszcza wydziałów humanistycznych, miała problemy ze znalezieniem pracy. Młodzi niepokoili się o własną przyszłość.

Po drugie, w latach powojennych mieliśmy boom gospodarczy, który wywoływał nie tylko poczucie bezpieczeństwa finansowego, ale także poczucie nudy i łatwego zaspokajania potrzeb. Wśród młodych Francuzów – podobnie było zresztą w Stanach Zjednoczonych – zrodziło to specyficzny nastrój, albowiem uważali oni, że wszystko im się należy.

Trzeba też wspomnieć o trendach kulturowych, choćby o tzw. sytuacjonizmie. Sytuacjonizm to dość dziwne pojęcie, stworzone w kręgach artystycznych, w rzeczywistości tożsame z marksizmem kulturowym. Sytuacjoniści głosili kult twórczości, tzn. uważali, że współczesny człowiek jest zniewolony przez produkcję, i że każdy powinien być wolnym twórcą. Ale to,...