![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Niepoprawny wichrzyciel
Szykany służby bezpieczeństwa zmusiły Tadeusza i Annę Walendowskich do opuszczenia kraju
Rodzina Tadeusza Walendowskiego pochodziła ze Lwowa. W 1946 r. Edmund i Maria Walendowscy repatriowali się wraz z dwuletnim synkiem Tadeuszem i osiedli w Łodzi. Tadeusz skończył tu liceum, a w 1962 r. zaczął studia na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Łódzkiego. Już wtedy był zdecydowanym antykomunistą. Wedle notatki funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa: „głosił (…) teorię o nowym modelu państwa opartego przede wszystkim na naukowcach, którzy w niedalekiej przyszłości obejmą władzę. (…) Zgodnie z tą teorią Walendowski uważał, że z chwilą zdobycia władzy należy bezwzględnie rozliczyć się z aparatem ucisku MO i SB”.
W marcu 1967 r. łódzka SB założyła Walendowskiemu kwestionariusz ewidencyjny (KE) prowadzony do sierpnia 1976 r. Powodem rozpoczęcia sprawy były głoszone przez niego poglądy polityczne oraz założenie – wspólnie z m.in. Andrzejem Kościukiem i Henrykiem Hagarkiewiczem – kręgu dyskusyjnego o nazwie Pierścień: „W ramach spotkań organizowanych na terenie uczelni – pisali funkcjonariusze SB –w mieszkaniach prywatnych oraz kawiarniach dyskutowano kontrowersyjne tematy polityczne z pozycji krytyki, względnie negacji ustroju socjalistycznego”. Walendowski był wówczas śledzony, kontrolowano też jego korespondencję.
W końcu 1976 r. u Walendowskich odbyło się spotkanie ze Stanisławem Barańczakiem. To był początek Salonu Niezależnej Kultury. W latach 1976 – 1978 odbyło się w nim
...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
