Przyjaźń wielka jak świat

źródło: AFP

Za symbol Rosji zwykło się uważać niedźwiedzia, św. Włodzimierza – ale Shreka? A jednak

autor zdjęcia: Ramil Sitdikov

źródło: RIA Novosti/AFP

Marine Le Pen (pierwsza z lewej) prowadzi poważne rozmowy na Kremlu

autor zdjęcia: Alexander Khudoteply

źródło: AFP

Donieccy separatyści zostali uzbrojeni za pieniądze Konstantina Małofiejewa

źródło: 123RF

Bajka o Shreku, leśnym potworze, to jakby opowieść współczesnych rosyjskich propagandystów o ich własnym kraju, żyjącym sobie gdzieś w ostępach, 
ale czym prędzej spieszącym na pomoc uciskanym przez złego lorda Farquaada.

Wszystkie imperia w historii świata niszczyły swych przeciwników, zagarniały ich terytoria i podporządkowywały swej woli. Ale tylko jedno chce, by je przy tym lubić. Uznawać, że jego wkład w historię był wyłącznie dobry, a jego armia służy wyłącznie do ratowania całej ludzkości. Szczególnie Europy przed szaleństwami samych Europejczyków.

Jasne, to Rosja.

„Wielka cywilizacja, która wzbogaciła świat" – tak w skrócie brzmi definicja współczesnej Rosji (a ściślej: Kremla). Definicja podana w liście otwartym podpisanym niedawno przez żyjących na Zachodzie rosyjskich emigrantów – hrabiów i książąt (wielkich i całkiem małych), czyli „białych Rosjan", jak ich cały czas określają w Moskwie. Emigrantów, a właściwie potomków emigrantów jeszcze sprzed stu lat, z czasów bolszewickiego przewrotu i wojny domowej w Rosji.

Ilekroć natykam się na takie stwierdzenia, od razu przypomina mi się tytułowy bohater filmu „Shrek" – wielki, brzydki (by nie rzec – paskudny), budzący strach i mający złote serce. Zdumiewające, od premiery filmu minęło 13 lat, a rosyjska propaganda dotychczas nie wpadła na to, by po niego sięgnąć. A przecież bajka o leśnym potworze to jakby opowieść współczesnych rosyjskich propagandystów o ich własnym kraju, żyjącym sobie gdzieś w ostępach, ale spieszącym na pomoc uciskanym przez lorda Farquaada....