Trzecia śmierć Fidela Castro

źródło: AFP

Jak widać, formuła „lata tresury” doskonale podsumowuje doświadczenia El Comandante.

źródło: AFP

Stara Hawana: rdza i klepane błotniki mogą być malownicze, odpadające tynki już mniej.

Dyktatorowi udało się doprowadzić Kubę do materialnej i moralnej zapaści, po czym i tak wrócili na nią Jankesi.

Gdy w 1953 roku zmarł Józef Stalin, na jego pogrzeb przyszedł milion ludzi i był taki tłok, że podobno kilkaset osób zadeptano na śmierć. Niektórzy uważali, że był to znak głębokiej żałoby, wyraz tragicznej solidarności w obliczu nieszczęścia. Korespondenci zachodni wskazywali na wielką miłość narodu sowieckiego do Stalina i zastanawiali się, co też teraz będzie z tym biednym, osieroconym ludem, który stracił ojca. Niektórzy jednak mówili, że tłumy były na tym pogrzebie głównie po to, by się przekonać, że Stalin naprawdę nie żyje, że tyran odszedł.

Bardzo trudno jest odczytać nastrój tłumu w państwie totalitarnym, ale wiemy też, że taki nastrój może się gwałtownie zmienić. Warto przypomnieć sobie filmy z ostatniego przemówienia Ceausescu: wódz mówi, tłum klaszcze, ktoś wyłącza głos, ktoś inny krzyczy w tłumie, słychać strzały – kilkanaście godzin pokazywano już w telewizji zmasakrowane zwłoki Ceausescu i jego małżonki.

Pochwały tygrysa

Od śmierci Fidela Castro komentatorzy prześcigają się w zgadywaniu nastrojów Kubańczyków. Zagadywani do kamery wszyscy mówią o wielkiej stracie, a i poza Kubą wielu polityków mówi o wielkości jednego z najbardziej krwawych i brutalnych dyktatorów komunistycznych.

Po prawie sześćdziesięciu latach i tonach opublikowanych...