Inspekcja sanitarna bez autonomii
LIST
Inspekcja sanitarna bez autonomii
Od nowego roku radykalnie zmienia się organizacja nadzoru sanitarnego nad wszelką działalnością produkcyjnąi usługową. Zmienia się Państwowa Inspekcja Sanitarna popularnie zwana sanepidem. Dotychczas kierował nią jednoosobowo główny inspektor sanitarny. Podlegał wprawdzie ministrowi zdrowia i opieki społecznej, ale jako zastępca ministra do spraw sanitarno-epidemiologicznych mógł, gdy chciał, zachować pełną autonomię służby, tym bardziej że w obecnej dekadzie ministrami zdrowia byli kolejno: psychiatra, kardiolog, pediatra, znów kardiolog i neurochirurg, a więc lekarze o specjalnościach odległych od nadzoru sanitarnego, którym -- przynajmniej w przypadku trzech pierwszych -- szacunek dla innych specjalności nie pozwalał ingerować w złożoną specyfikę merytoryczną i prawną służby sanitarnoepidemiologicznej.
Korzystając z ustawowych uprawnień, główny inspektor sanitarny powoływał i odwoływał podległych mu 49 wojewódzkich i 322 terenowych inspektorów sanitarnych. W celu zapewnienia materialnych podstaw niezależności inspekcji w 1993 roku scentralizowano, obok kadr, również jej finansowanie.
Od stycznia 1999 roku znika autonomia...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta


![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)