![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Budowlaniec czasem jest mobilny
W większych firmach wykonujących nowe obiekty występują jednocześnie nawet trzy sposoby określenia punktu, gdzie podwładni świadczą obowiązki. Decydujące jest to, do której grupy należy konkretna osoba
Do niedawna prawidłowe określenie miejsca pracy typowego pracownika budowlanego przysparzało pracodawcom i ich służbom kadrowym sporo kłopotów. Wynikało to stąd, że budowlańcy nie są typowymi pracownikami mobilnymi, gdyż swoje obowiązki wykonują w jednym miejscu przez dłuższy czas, a potem przenoszą się na kolejną budowę.
Dlatego ich miejscem pracy nie może być obszar w znaczeniu geograficznym, gdyż nie są oni zobowiązani do stałego przemieszczania się w zakresie takiego miejsca pracy jak np. kierowcy czy przedstawiciele handlowi. Z drugiej strony zaś wskazanie murarzom jako miejsca pracy konkretnego adresu (np. siedziby pracodawcy) także jest oderwane od rzeczywistych miejsc wykonywania przez nich zadań.
Brak jednoznacznej wykładni o sposobie określenia miejsca pracy budowlańców powodował znaczne rozbieżności w zakresie prawa do świadczeń z racji podróży służbowych.
Przy wskazaniu miejsca pracy jako konkretnego adresu nabywali oni prawo do diet praktycznie za wszystkie dni pracy, a przy określeniu go obszarowo – nie otrzymywali ich w ogóle. Przełom w tym zakresie przyniosła dopiero uchwała Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2011 r. (II PZP 3/11). Rozstrzyga ona wszystkie wątpliwości związane ze sposobem określenia miejsca pracy robotnika budowlanego oraz związane z tym konsekwencje w postaci braku prawa do diet.
Z kontraktu na...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
