Oświata dryfuje, ale nie przesadzajmy z krytyką

autor zdjęcia: Krzysztof Skłodowski

źródło: Fotorzepa

Szkoła to nie fabryka, ale zakład edukacyjny. Najważniejsze, aby wzmocnić prawne instrumenty zarządzania nią. Tymczasem nowelizacje gaszą pożary, a ustawa przez to traci resztki przejrzystości – zauważa autor komentarza do ustawy o prawie oświatowym w rozmowie z Jolantą Ojczyk.

Rz: Ostatnie dwa lata są bardzo burzliwe dla prawa oświatowego. Trybunał Konstytucyjny podważył regulację dotyczącą rekrutacji do przedszkoli i szkół oraz oceniania i egzaminów. Jak pan to ocenia?

Mateusz Pilich: Mam ambiwalentne odczucia. Z jednej strony przyznaję, że obie ustawy, które są fundamentem ładu prawnego w tej dziedzinie – ustawa z 1991 r. o systemie oświaty oraz pochodząca z 1982 r. Karta nauczyciela – nie spełniają już należycie swojej funkcji i ich krytykę w pełni podzielam. Z drugiej strony mam ogromne obawy przed pogłębiającym się chaosem prawnym w dziedzinie edukacji. Wspomniane przez panią wyroki Trybunału Konstytucyjnego w sprawach o sygnaturze K 35/12 i K 38/12 jasno dowodzą, że ta regulacja ustawowa, którą mamy, jest kompletnie niedopasowana do obecnego porządku konstytucyjnego.

Czyli ustawa jest zła i trzeba ją napisać od nowa?

Pani to powiedziała. W prawie oświatowym dzisiaj obowiązuje coś, co ja nazywam zasadą wieszaka. To oznacza, że ustawa jest jak wieszak w korytarzu, na którym minister edukacji może szybko coś zawiesić albo z którego może coś zdjąć, zależnie od tego, jaką widzi potrzebę. W akcie nadrzędnym nie ma stabilnych ram prawnych, które zastępuje się rozporządzeniem. Właśnie dlatego uznano za niekonstytucyjne dwa bardzo ważne przepisy upoważniające ministra edukacji do wydania rozporządzenia....