![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Pozostałe środki trwałe w rachunkowości budżetowej
Księgowanie umorzenia pozostałych środków trwałych jako zużycia materiałów jest błędne. A takie rozwiązanie funkcjonuje w przepisach.
Uregulowania rachunkowości budżetowej zawarte w rozporządzeniu ministra finansów z 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: rozporządzenie) wykorzystują niektóre kategorie rachunkowości finansowej obowiązujące w przeszłości, a które nie znalazły zastosowania w obecnie obowiązującym systemie rachunkowości finansowej, którego podstawą jest ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: uor). Przykładem takiej kategorii są „pozostałe środki trwałe", będące odpowiednikiem wcześniej stosowanego pojęcia „wyposażenie".
W przeszłości to było wyposażenie
Składniki aktywów zaliczane wcześniej do wyposażenia są we współczesnej rachunkowości finansowej integralną częścią zbiorowości środków trwałych, jeśli spełniają definicję środków trwałych z art. 3 ust. 1 pkt 15 uor. Środkami trwałymi są mianowicie rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
