Piekło anonimowych ludzi

źródło: Warner Bros

Christopher Nolan nie epatuje widza życiorysami konkretnych postaci. Swoich bohaterów wyciąga na moment z żołnierskiego tłumu. „Dunkierka” od piątku na ekranach.

„Dunkierka" Christophera Nolana to film o śmierci i zwierzęcej woli życia, bez heroicznych bohaterów i ideałów.

Francja, przełom maja i czerwca 1940 roku. Operacja „Dynamo": ewakuacja żołnierzy Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego oraz części wojsk francuskich i belgijskich otoczonych przez siły niemieckie w okolicach Dunkierki. Z 400 tysięcy wojskowych udało się wtedy wywieźć ok. 330 tys.

Na ekranie kilku Brytyjczyków ucieka przed niemieckimi kulami. Przeżyje jeden z nich. Dotrze na bezkresną, piaszczystą plażę, gdzie w długich rzędach stoją żołnierze, jak w kolejkach, czekając na okręty, które mają ich wywieźć z linii frontu. Z piekła, gdzie przedzierają się przez aliancką ochronę niemieckie samoloty, zrzucając bomby i siejąc śmierć.

Christopher Nolan zrobił film o wydostawaniu się z piekła. Tu nie ma bitwy – akcja zaczyna się już po niej. Tu nie ma polityki ani niczyich racji. Nie ma wreszcie bohaterstwa, co najwyżej trafia się jakiś ludzki odruch. Są za to: potworny strach i wola życia, instynktowna, niemal zwierzęca. Próba uratowania się z pożogi.

Reżyser nie epatuje widza niczyimi losami. Tak naprawdę pokazuje anonimowych ludzi. Z masy wyławia pojedyncze osoby: chłopaka,...