Śmierć oczami dziecka

źródło: materiały prasowe

„Mała zagłada” w reżyserii Natalii Korynckiej-Gruz to historia opowiadana przez dziecko.

„Mała zagłada" to łącząca dokument z animacją opowieść o wojennym koszmarze i jego dziedzictwie.

„Dziecko żyje na małej planecie. Ma siostrę, brata, mamę, tatę, psa Miśka na podwórku i trzy małe koty. Ma słońce i księżyc. Ma drzewo, szmacianą lalkę, nowy zeszyt. Kiedy więc dziecku zabijają na jego oczach rodziców, to jakby świat zabijali razem ze słońcem, księżycem, zeszytem, lalką" – mówi na początku „Małej zagłady" narratorka filmu.

1 czerwca 1943 r., na Zamojszczyźnie, na skraju zwierzynieckich lasów, Niemcy spacyfikowali wieś Sochy. Palili domy i stodoły, zabijali ludzi. Z 88 chałup ocalały trzy. Według historyka Czesława Madajczyka zginęło wówczas 106 mężczyzn, 54 kobiety i 24 dzieci. Inne źródła podają nawet ok. 200 ofiar. Z domu numer 57, który należał do rodziny Ferenców, ocalało troje dzieci: dziewięcioletnia Tereska, jej mała siostra Kropka i brat Jaś.

Świadkowie pacyfikacji

Po latach córka Teresy – Anna Janko wróciła do tamtych wydarzeń. Napisała książkę „Mała zagłada". Dla swojej matki, która na zawsze zachowała gdzieś głęboko w sobie strach i czasem – jak pisze Janko – „kładła się na tapczanie i płakała nie wiadomo dlaczego". Dla...