Nijakość na sztandary

źródło: Rzeczpospolita

Polskie nastolatki, które urodziły się w latach 90., jednego mają w bród – wolności. Ze wszystkim innym jest gorzej. Dzieci III RP, opisanej w debiutanckiej książce 19-letniej Dominiki Ożarowskiej, dryfują w codzienności pozbawionej granic. Potrafią i mogą tak wiele, że nie wiedzą, kim są

Tak zwana młodzież szkolna lubi się szwendać i gadać w nieskończoność. Właśnie to robią bohaterowie „Nie uderzy żaden piorun”. Z ich paplaniny – snutej bez wyraźnego celu, za to w błyskotliwym stylu – wyłania się świetny portret Polaków wchodzących w dorosłość. Ożarowska rysuje go dyskretnie, od środka, jakby wcale nie zamierzała tworzyć pejzażu. Nie socjologizuje, bo nie chce „mówić za miliony”.

I może w tej własnej, odrębnej narracji zapisana jest najważniejsza dla dzieci III RP sprawa – liczba pojedyncza, indywidualność doznań, osobność. W przeciwieństwie do starszych pokoleń, połączonych grupowym losem: wojny, PRL i podziemnej walki o demokrację, tu generacyjne lustro rozpada się na drobne kawałki.

Zamiast zbitej w pigułkę paczki przyjaciół oglądamy luźny roztwór znajomości, dla których trudno znaleźć definicję. Trudno nawet uznać, że opisane postaci są razem. To nie bohaterowie literaccy, przeżywający porywające...