Cel w życiu

źródło: Archiwum

Dorka

źródło: Archiwum

Havka

źródło: Archiwum

Benjamin

źródło: Archiwum

Marek

autor zdjęcia: Lohamei HaGeta’ot

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: Lohamei HaGeta’ot

źródło: Rzeczpospolita

Kibuc Bojowników Getta, po hebrajsku Lohamei HaGeta'ot, powstał, aby tamta śmierć w powstaniu symbolicznie odrodziła się w polu i oborze. Żyje jeszcze czworo założycieli komuny

Jakub Kowalski z Izraela

Niebawem będzie 90 lat, ale trzymają się dzielnie. Dorka pracuje w kibucowym centrum nauki, gdzie organizuje kursy dla młodzieży. Havka pociągnęła oczy niebieskim tuszem, co pasuje do swetra i kolczyków. Beniamin po południu ma naradę w muzeum, więc pod pachą ściska plik dokumentów. Wszyscy po kibucu poruszają się meleksami, bo nogi szwankują. Jedynie Marek – choć po wylewie – woli stąpać twardo po ziemi, bo wtedy czuje, że żyje. Wszyscy spieszą na obiad do stołówki. Dzisiaj rosół i ryż z mięsem zawijany w paprykę, choć Dorka wolałaby w kapustę. Resztki i tak będą dla kotów Marka, który dokarmia całą gromadę. Przy stole obowiązuje hebrajski, ale gdy poprosić – przechodzą na piękną polszczyznę, w której czasem tylko zawieruszy się jakieś hebrajskie słowo. Przerywamy, bo wyje alarm lotniczy. Do granicy z Libanem niedaleko, więc czasem na kibuc spadnie rakieta domowej roboty i trzeba uważać. Stoimy w wielkich oknach i patrzymy w górę. Niebo jest czyste, można jeść i rozmawiać dalej.

Dorka

Pochodzę z Częstochowy. Rodzina była chasydzka, więc o wyjeździe do Izraela mówiło się, że nastąpi wtedy, gdy nadejdzie Mesjasz. Po wybuchu wojny trafiliśmy do getta. Zakładałam najlepsze bluzki, palto, buty narciarskie – i tak spałam. Na wypadek rozłąki mama uszyła mi woreczek z lnu, do którego...