![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Zastępcę zna tylko szef i kadrowa
Jeśli przyjęty na miejsce nieobecnego pracownika zachoruje, jego stanowisko można obsadzić kolejną osobą
Jednym z rodzajów umów o pracę jest ta zawarta na czas zastępstwa nieobecnego pracownika (art. 25 § 1 k.p.).
Przyjmuje się ją po to, aby kontynuować pracę na stanowisku czasowo opuszczonym przez nieobecnego. Po ten typ angażu pracodawcy najczęściej sięgają, gdy trzeba zastąpić osobę, która korzysta z uprawnień rodzicielskich lub choruje.
Data rozwiązania
W praktyce zawieranie takich umów powoduje wątpliwości interpretacyjne, np. w sprawie daty jej rozwiązania. Co do zasady jest nią ostatni dzień nieobecności zastępowanego, ponieważ umowę taką zawiera się na zastępstwo nieobecnego. Nie można przy tym przyjąć, że dniem takim jest dzień powrotu pracownika z absencji.
W takim wypadku jest to pierwszy dzień pracy powracającego, natomiast umowa z zastępującym została rozwiązana w ostatnim dniu, w którym podwładny zastępował chorującego. Nie może bowiem dojść do sytuacji, w której w tym samym dniu pracę świadczą zarówno pracownik zastępujący, jak i zastępowany.
Przykład
Pracownik A zastępował pracownika B,
...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
