Kosztowne zwolnienie z lojalności

autor zdjęcia: Tomasz Wawer

źródło: Rzeczpospolita

Aby całkowicie znieść wzajemne obowiązki stron zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy, w tym wypłatę odszkodowania, musi przestać obowiązywać nie tylko sam zakaz, ale i umowa, na mocy której go ustanowiono.

Umowę o zakazie konkurencji obejmującą okres po ustaniu zatrudnienia można zawrzeć, gdy pracownik ma dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Po rozwiązaniu współpracy z firmą pracownikowi nie wolno podejmować działalności konkurencyjnej wobec niej, wykorzystując wiedzę zdobytą podczas zatrudnienia u tego pracodawcy.

Bez automatu

W umowie należy przede wszystkim określić okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy. Nie może być ono niższe od 25 proc. wynagrodzenia otrzymanego przez podwładnego przed ustaniem pracy w czasie odpowiadającym okresowi trwania zakazu konkurencji. Wolno je wypłacać w miesięcznych ratach.

Dla swojej skuteczności zakaz konkurencji nie musi być zawarty w odrębnym dokumencie. Jego postanowienia mogą znaleźć się w umowie o pracę. Nie zmienia to jednak faktu, że taka umowa traktowana jest jako odrębna, mająca samodzielny byt prawny.

Art. 1012 § 2 k.p. przewiduje, że zakaz konkurencji przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki została zawarta umowa, gdy ustaną przyczyny uzasadniające taki zakaz lub pracodawca nie wywiąże się z obowiązku wypłaty odszkodowania.

Przepis ten mówi jednak o ustaniu samego zakazu konkurencji, rozumianego jako obowiązek obciążający pracownika, a nie o rozwiązaniu umowy...