Pożywka dla radykałów

źródło: archiwum prywatne

W Europie Wschodniej powszechnym zjawiskiem stały się beznamiętne partie władzy zainteresowane jedynie poszerzaniem swojej strefy wpływów – pisze analityk PISM.

Na uboczu wielkich protestów w Brazylii, Egipcie i Turcji rozgrywa się dramat może mniej skupiający uwagę światowych mediów, ale o wiele ważniejszy dla krajów Europy Środkowej. Od początku tego roku na ulice największych miast Bułgarii regularnie wychodzi po kilkadziesiąt tysięcy osób, demonstrując niezadowolenie z powodu trudnej sytuacji gospodarczej oraz nieudolności elit politycznych.

Zadziwia nie tylko liczba protestujących, ale także ich skuteczność. W lutym pod naporem społecznego sprzeciwu ustąpił centroprawicowy rząd Bojka Borisowa, a teraz zanosi się na to, że na podobny krok zdecyduje się nowy gabinet wspierany przez lewicę. Jednoznacznie antysystemowy charakter wystąpień obnaża nie tylko wyjątkową nieporadność bułgarskich decydentów, ale także pokazuje problem znacznie poważniejszy, któremu – być może – wkrótce będą musiały stawić czoło inne państwa regionu: dylemat bezalternatywności.

Jeśli jest jakiś kraj, w którym można jak w soczewce zidentyfikować większość problemów od lat dręczących Europę Środkową, to właśnie Bułgaria. Liczba afer finansowych, politycznych i obyczajowych, w jakie zamieszane były zarówno lewica (rządząca w latach 2005–2009), jak i centroprawica (u władzy w okresie 2009–2013), przekracza regionalną średnią. Oznacza to, że żadna z dwu dominujących na scenie politycznej...