Chicago nad Wisłą

Dlaczego inwestorom i wykonawcom nie opłaca się pracować 
na trzy zmiany i z wykorzystaniem kosztowniejszych technologii 
i lepszego parku maszynowego? – pyta prawnik.

Chicago, koniec lat 50. ubiegłego stulecia. Kolacja u Aarona Directora, prominentnego profesora wydziału prawa Uniwersytetu w Chicago, prywatnie szwagra Miltona Friedmana. Dwudziestu kilku gości, w tym kadra naukowa szkoły chicagowskiej i zespół redakcyjny „The Journal of Law and Economics" – młodego wówczas czasopisma mającego niebawem stać się platformą wymiany idei, które kształtują Amerykę.

Pretekst do spotkania? Oto pewien poważny naukowiec nadesłał artykuł, który wprawił w zakłopotanie radę naukową czasopisma – jak bowiem uznany badacz mógł formułować tak niedorzeczne tezy? Zaproszono go więc, by w swobodnej atmosferze miał szansę wyłożyć swoje racje. Wśród sceptycznych recenzentów byli m.in. wspomniany już Milton Friedman, George Stigler i kilku innych przyszłych noblistów. Po dwóch godzinach dyskusji werdykt kolegium redakcyjnego uległ radykalnemu odwróceniu: od głosowania stosunkiem 20:1 za odrzuceniem manuskryptu do 21:0 za przyjęciem do druku. Owym „uznanym badaczem" – autorem kontrowersyjnego testu, był Ronald Coase.

O ile wzrósłby nasz PKB, gdyby prace Coase'a były lekturą obowiązkową

Dlaczego przytaczam tę historię? Z kilku powodów....