Szaleństwo do kwadratu

Idea przydzielania „kartek wyborczych za posiadanie dzieci" wzbudziła w Polsce ożywioną dyskusję. Jak zawsze naród podzielił się na dwa zwaśnione obozy. Tym razem jednak, ze względu na nie do końca znaną przynależność polityczną autora tego pomysłu, linia podziału nie była prosta. Była raczej zygzakowata, ale niemniej absurdalna.

Ja, jak mi się często zdarza, jestem przede wszystkim rozbawiona. Zaczęłam obliczać wszystkie możliwe komplikacje mogące wynikać z przyjęcia takiego prawa.

Przede wszystkim zaprotestowaliby libertarianie i socjaliści. (Komuniści zwani postkomuną staraliby się głównie zamącić i pokręcić tak, żeby ich uznano za zbawców Polski). Jeśli założyć, że są ludzie, którzy decydują się na dzieci dopiero po osiągnięciu pewnego poziomu ekonomicznego, byłoby to prawo faworyzujące bogatszych ludzi, może też starszych, czyli tych, którzy mogli już sobie pozwolić na dzieci.

Z drugiej strony pojawia się sprawa bocianów. Jakub Karpiński, ucząc metodologii...