Dżin uwolniony

źródło: AFP

Kalif Ibrahim przemawia w meczecie we właśnie wziętym Mosulu, czerwiec 2014 r.

autor zdjęcia: Safin Hamed

źródło: AFP

Iraccy chrześcijanie z miasta Karakusz: pozostała im ucieczka

źródło: TopFoto/Forum

Said Kutb (pierwszy z prawej, podczas procesu w 1965): żaden zakompleksiony stypendysta nie wywarł takiego wpływu na losy świata

Dżihadyści pozbawieni poczucia przynależności państwowej i narodowej pojawiają się wszędzie, gdzie jakiś samozwańczy emir, kalif czy prorok ogłosi świętą wojnę. To tacy bojownicy stanowią jedną trzecią oddziałów Państwa Islamskiego.

Zastępy dżihadystów opanowały 10 czerwca Mosul, drugie co do wielkości miasto w Iraku, a następnie błyskawicznym zagonem podeszły pod Bagdad, zajmując większość miast położonych w północnej części dolin Tygrysu i Eufratu. Na opanowanym terenie fanatyczni bojownicy proklamowali powstanie Państwa Islamskiego, którego wódz – występujący uprzednio pod pseudonimem Abu Bakr al-Bagdadi – przybrał na tę okazję tytuł Amir al-Mu'minin Caliph Ibrahim (Wódz Wiernych Kalif Abraham). Zgodnie ze skrajnie fundamentalistycznym ujęciem islamu sunnickiego (salafizm) ekstremiści zaczęli systematycznie niszczyć reprezentacje wszystkich innych religii.

W Mosulu wysadzono w powietrze szyickie świątynie Nabi Junis (uchodzącą za grób proroka Jonasza) oraz Nabi Szyit (sanktuarium proroka Seta), zdemolowano wszystkie kościoły chrześcijańskie, spalono znalezione w nich stare manuskrypty i zniszczono krzyże. 60-tysięcznej społeczności chrześcijańskiej dano alternatywę – albo natychmiastowe przejście na islam, albo opuszczenie miasta. W nocy z 6 na 7 sierpnia islamiści zajęli zamieszkane głównie przez chrześcijan 100-tysięczne miasto Karakusz, powodując masową ucieczkę jego mieszkańców.

Najgorszy los spotkał jednak jazydów. Ponieważ muzułmańscy fanatycy uważają ich za czcicieli diabła, za cel postawili sobie ich całkowitą eksterminację. Kiedy więc wkroczyli do miasta Sindżar...