Wszystko odwrotnie niż Lech Kaczyński

autor zdjęcia: Janek Skarzynski

źródło: AFP

Władimir Putin i Donald Tusk na molo w Sopocie podczas obchodów 70. rocznicy wybuchu drugiej wojny światowej, 1 września 2009 r.

autor zdjęcia: Kuba Kamiński

źródło: Fotorzepa

Gdy w Kijowie walczył Majdan, Sikorski 
z Ławrowem 
w Warszawie podpisywali umowę o koordynacji polskiej polityki zagranicznej z Rosją 
do roku 2020. Do dziś nikt tej umowy nie odwołał – pisze poseł PiS.

Koniec rządów Donalda Tuska i być może zakończenie pełnienia funkcji szefa dyplomacji przez Radosława Sikorskiego domagają się podsumowania efektów ich siedmioletniej polityki zagranicznej. Jest to też moment przełomowy dla pozycji Polski w świecie i zmian geopolitycznych, które następują w naszym regionie. Ich misja kończy się w momencie, gdy polska granica wschodnia jest ostatnią w Europie granicą pokojową. Dalej jest już wojna. Toczą ją ze sobą dwaj najwięksi nasi wschodni sąsiedzi. Przy czym jesteśmy jedynym krajem funkcjonującym w strukturach Zachodu (NATO i UE), który sąsiaduje zarówno z Rosją, jak i Ukrainą.

Nikt na nas nie czyha?

Dla Polski sprawa ta jest tak ważna, że trzeba próbować wyjaśnić, dlaczego znaleźliśmy się w tak dramatycznej sytuacji, w sytuacji realnego zagrożenia odczuwanego przez większość Polaków. Dziś już gołym okiem widać, że Ukraina została de facto opuszczona przez Zachód, że jest cicha zgoda dominujących państw Zachodu na podział nowych stref wpływów na wschodzie Europy, że na naszej granicy wschodniej powoli powstaje nowa żelazna kurtyna. Trzeba się zastanowić, jak do tego doszło, i czy w jakiejś mierze nie jest to efektem błędów polskiej polityki zagranicznej ostatnich siedmiu lat.

W 2007 roku tandem Tusk – Sikorski doszedł do władzy bez wyraźnego pomysłu na polską politykę zagraniczną. W...