Niewinne serce z placu Tiananmen

źródło: AFP

Na wieść o śmierci Liu Xiaobo na ulice Hongkongu wyszły 15 lipca setki osób, opłakujących noblistę. Dla wielu Chińczyków był on symbolem walki o prawa człowieka w ich kraju.

Śmierć Liu Xiaobo, laureata Pokojowej Nagrody Nobla, powinna przypomnieć Zachodowi o tym, jakie jest prawdziwe oblicze Państwa Środka.

Jego walka o wolność jest dowodem na istnienie mentalnego pomostu między chińską a zachodnią cywilizacją. Intelektualista i opozycjonista, współautor Karty 08 i uczestnik protestów na placu Tiananmen urodził się w Changchun w prowincji Jilin. Jego ojciec był naukowcem, lojalnym wobec Partii Komunistycznej. W latach 60. Mao Zedong rozpoczął rewolucję kulturalną, która miała doprowadzić do całkowitego przekształcenia chińskiego społeczeństwa i podporządkować je regułom maoizmu, chińskiemu wariantowi ideologii komunistycznej. Jedną z pierwszych ofiar rewolucji stało się szkolnictwo. Po zamknięciu szkół rodzina Liu została zesłana na wieś w celach reedukacyjnych. Przyszły noblista wspominał, że przy wszystkich uciążliwościach dobrze wspomina ten okres, ponieważ miał wtedy dużo czasu na czytanie książek, także tych zakazanych.

Kiedy w 1977 roku kończyła się rewolucja kulturalna, był już na pierwszym roku studiów. Założył tam wraz z sześcioma kolegami kółko poetyckie o nazwie Niewinne Serca. Sam przyznawał, że jego kariera była do tamtego momentu „swobodną żeglugą", aż po osiągnięcie tytułu doktora i rozpoczęcie pracy wykładowczej na Uniwersytecie Pekińskim. Jego prace wzbudziły duże zainteresowanie w kraju i za granicą. Pozwoliło mu to podróżować do Europy i Stanów Zjednoczonych. Jednak wrócił do kraju w 1989 roku, aby zaangażować się w ruchy wolnościowe kiełkujące w...