![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Esej o ślepocie
Esej o ślepocie
JOSÉ S ARAMAGO
Zapaliło się żółte światło. Dwa z nadjeżdżających samochodów przyspieszyły, żeby zdążyć przed czerwonym. Dla pieszych zaświecił się zielony ludzik. Czekający na chodniku przechodnie ruszyli po białych pasach na czarnym asfalcie, nie wiedzieć czemu nazywanych zebrą, bo niewiele ją przypominają. Niecierpliwi kierowcy, z nogą na sprzęgle, utrzymywali w gotowości samochody, które niczym nerwowe konie czujące świst spadającej szpicruty, to rwały do przodu, to się cofały. Piesi już przeszli, ale światło dające wolną drogę samochodom zapali się dopiero za kilka sekund i niektórzy twierdzą, że ta na pozór niewielka zwłoka, pomnożona przez tysiące świateł w mieście oraz kolejne zmiany trzech kolorów, jest jedną z głównych przyczyn zatorów ulicznych, potocznie zwanych korkami. Światło wreszcie się zmieniło i samochody ostro ruszyły ale niebawem okazało się, że nie wszystkie. Pierwszy ze środkowego pasa nadal stoi, pewnie ma jakiś problem techniczny, może zaciął mu się pedał gazu czy drążek skrzyni biegów, może ma zablokowane hamulce albo coś z układem chłodzenia lub instalacją elektryczną, o ile po prostu nie zabrakło mu benzyny, co też nie jest rzadkością. Samochody stojące z tyłu zapamiętale trąbią, zaś piesi, znów gromadzący się przy przejściu, widzą przez przednią szybę, że mężczyzna w stojącym...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
