![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Piach, który wędruje i śpiewa
Największy obszar ruchomych piasków w Europie, to królestwo wiatru i wody
Według wszystkich map, encyklopedii i przewodników najwyższą z wydm słowińskich jest wznosząca się 42 m nad poziomem morza wydma Łącka. W tym roku jednak pojawiła się za nią, nieco bardziej na zachód, nowa, potężna, bezimienna na razie piaszczysta góra. – Jeszcze jej nie mierzyliśmy, ale na oko jest o jakieś trzy metry wyższa od Łąckiej – ocenia dyrektor Słowińskiego Parku Narodowego Katarzyna Woźniak.
Najmłodsze góry
Gdyby Heraklit żył i wykładał nie w Efezie, lecz w okolicach Łeby, zamiast twierdzić, że nie można wejść dwa razy do tego samego nurtu rzeki, posłużyłby się pewnie przykładem wydm. Na tę samą, a w każdym razie taką samą wydmę wejść bowiem dwukrotnie się nie da. Wystarczy jedna silna wichura, by zarysy piaszczystych wierzchołków uległy dostrzegalnej zmianie. W ciągu roku, po jesiennych i zimowych sztormach, rzeźba białych gór w wielu miejscach zmienia się często nie do poznania. Największe ruchome wydmy w Europie – około 500 ha lotnych piasków między srebrzystą taflą Jeziora Łebsko a morzem – to jeden z najbardziej dynamicznych i najmłodszych krajobrazów w naszym kraju. Zaczęły powstawać prawdopodobnie zaledwie trzy tysiące lat temu.
– Wydmy wyglądają zupełnie inaczej o różnych porach dnia i roku, w zależności od koloru traw i barwy światła. To dodaje tajemniczości i urody temu niezwykłemu krajobrazowi – podkreśla Katarzyna...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
