![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Strajk pracowników powinien być ostatecznością
Kiedy większa grupa zatrudnionych jest niezadowolona z warunków pracy czy płacy, może się szybko pokłócić z szefem. Konflikt należy jednak rozwiązać, i to najlepiej legalnie, nie zaczynając od protestu
Jeśli z warunków pracy, zarobków, świadczeń socjalnych czy praw lub wolności związkowych pracowników nie jest zadowolona grupa czy też większość podwładnych, może dojść do sporu zbiorowego. Ten najczęściej kojarzony jest ze strajkiem.
Jednak ten etap rozwiązywania konfliktu powinien być ostatecznością. Jak zatem postępować w razie konfliktu zbiorowego? Reguluje to ustawa z 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (DzU nr 55, poz. 236 ze zm.; ustawa).
Zgodnie z jej art. 7 ust. 1 spór zbiorowy istnieje od dnia wystąpienia przez podmiot reprezentujący interesy pracownicze do pracodawcy z żądaniami, jeżeli ten nie uwzględnił wszystkich roszczeń w terminie określonym w wystąpieniu, nie krótszym niż trzy dni. W zgłoszeniu sporu określa się przedmiot żądań objętych sporem.
Podmiot zgłaszający spór może uprzedzić, że w razie nieuwzględnienia wysuniętych żądań zostanie ogłoszony strajk. Dzień zapowiedzianego strajku nie może przypadać przed upływem 14 dni od dnia zgłoszenia sporu.
Najlepsze porozumienie
Jednak pierwszym etapem rozwiązywania konfliktu są rokowania. Najlepiej, gdy ich zakończeniem jest rozwiązanie konfliktu w drodze porozumienia. Podjęcie rokowań przez pracodawcę ma nastąpić niezwłocznie po zgłoszeniu...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
