My też mamy w zanadrzu kamienie

źródło: materiały prasowe

– Stawiasz milion małp przed milionem maszyn do pisania i wychodzi z tego „Hamlet". Dwa miliardy przed dwoma miliardami i dostajesz... Koran. Śmieszne, nie? – Rasistowskie – mruknął Max.

To jakiś żart? – spytał Irv, gdy jechali na lotnisko Washington National. Blochowie prędzej wyrzekliby się latania, niż nazwali je Portem Lotniczym imienia Reagana.

Grało National Public Radio, Irv poszukiwał bowiem konfrontacji z tym, czego nienawidził, a ku jego skrajnej odrazie puszczano audycję o budowie nowego osiedla na Zachodnim Brzegu. Irv nie cierpiał NPR. (...)

– Cóż, oto i odpowiedź – powiedział Irv, przytakując sobie pełnym samozadowolenia skinieniem głowy, które przypominało kiwanie się nad Talmudem albo parkinsona.

– Na co? – spytał Jacob, nie będąc w stanie ominąć przynęty.

– Na pytanie o najbardziej niezgodną z faktami, odrażającą moralnie, a przy tym po prostu najnudniejszą audycję, jaką w życiu słyszałem.

Odruchowa odpowiedź Irva wywołała reakcję w mózgu Jacoba i po kilku wymianach zdań zaczęli wywijać oratorskiego kozaka – ze skrzyżowanymi rękoma, kopiąc gdzie popadnie.

– A poza tym – powiedział Jacob, czując, że posunęli się za daleko – wedle jego własnych słów był to felieton, w którym wyraził swoją opinię.

– Cóż, opinia tego skretyniałego debila jest f a ł s z y w a...

Fakty są takie... że mamy rację

Nie odrywając wzroku od iPada, Max stanął w obronie National Public Radio (a w każdym razie logiki) i z tylnego siedzenia oznajmił:

– Opinie nie mogą być...