W klatce z niedźwiedziem

źródło: AFP

źródło: AFP

Lotniskowiec „G.W. Bush”: gdyby nie był tak osamotniony na Morzu Czarnym...

źródło: Biblioteka Narodowa

Oswajanie niedźwiedzi jest zajęciem wymagającym odwagi, refleksu i dużych kompetencji

Czy NATO obroni nas przed Rosją? Niewątpliwie może. Ale czy zechce?

Kanonier obrócił wieżę w lewo i nastawił siatkę celownika na najbliższy radziecki pojazd. Kciukami wcisnął guzik lasera i cieniutki promień światła padł na cel. Na ekranie wskazującym odległość pojawiła się liczba: 1310 metrów. Sterujący ogniem komputer skorelował natychmiast odległość i szybkość wrogiego obiektu, zmierzył kierunek i siłę wiatru, wilgotność i temperaturę powietrza, uwzględnił masę pancerza samego czołgu i uniósł lufę głównego działa.

Kanonier nacisnął spust. (...) W powietrze wyleciał pocisk podkalibrowy: odpadła z niego koszulka i wolframowo-uranowa strzała o średnicy 40 milimetrów pomknęła z prędkością półtora tysiąca metrów na sekundę.

W chwilę później pocisk trafił w podstawę wieży rosyjskiego czołgu. Kiedy uranowy rdzeń wnikał w ochronną stal, radziecki kanonier wprowadzał dopiero pocisk do lufy. Czołg eksplodował; wieża wyleciała na dziesięć metrów w górę.

Trafiony! – powiedział Mackall. – Cel: czołg. Godzina: dwunasta. Pocisk podkalibrowy. Pal!

Rosyjski i amerykański czołg wystrzeliły jednocześnie, ale radziecki pocisk poszedł górą, mijając M-1 blisko o metr. Rosjanie mieli mniej szczęścia.

Czas się wynosić – oznajmił Mackall. – Do tyłu, na kolejną pozycję.

Komputerowy pojedynek

W „Czerwonym Sztormie" Toma Clancy'ego amerykańskie i radzieckie czołgi...