NATO: Kotwice i drogowskazy

autor zdjęcia: Roman Bosiacki

źródło: Fotorzepa

Bogdan Klich

autor zdjęcia: Piotr Wittman

źródło: Fotorzepa

Jedną z kotwic, dzięki którym zobowiązania sojuszników z tytułu art. 5 nabrały wymiaru praktycznego, są manewry wojsk NATO. Na zdjęciu: okręt marynarki wojennej ORP Generał Tadeusz Kościuszko uczestniczący w ćwiczeniach SPONTEX 2013

Sojusz Północnoatlantycki musi aktywnie zaangażować się w reformę i dozbrajanie sił zbrojnych Ukrainy – pisze były szef MON.

Agresja Rosji na Ukrainę sprawiła, że Polacy często zadają  pytanie, czy sojusz jest w stanie realnie zagwarantować nasze bezpieczeństwo.  Paradoksalnie, rozwiała też wątpliwości, czy NATO jest jeszcze potrzebne. Jednocześnie sytuacja ta zmusza do odpowiedzi, czy pakt zdolny jest do skutecznego reagowania na kryzysy w najbliższym sąsiedztwie.

Kotwice bezpieczeństwa

Wraz ze wstąpieniem do NATO zrealizowało się nasze marzenie o powrocie do sojuszu „wolnego świata". Zarówno 15 lat temu, jak i teraz najważniejsza jest gwarancja zawarta w art. 5 traktatu waszyngtońskiego („jeden za wszystkich, wszyscy za jednego") tworzącego podstawy paktu północnoatlantyckiego. Gwarancja ta ma dla nas zasadnicze znaczenie. Wiemy jednak, że jest ona polityczna i dlatego Polska stara się zakotwiczyć ją w praktyce funkcjonowania sojuszu, tak by wzmocnić automatyzm działania art. 5.

W ostatnich latach udało nam się zarzucić kilka kotwic, dzięki którym zobowiązania sojuszników z tytułu art. 5 nabrały wymiaru praktycznego.

Pierwszą z nich jest nowa koncepcja strategiczna NATO przyjęta na szczycie w Lizbonie w 2010 r. Uznaje ona kolektywną obronę za jedno z trzech głównych zadań sojuszu, mówi wyraźnie o potrzebie tworzenia planów ewentualnościowych, wspólnych ćwiczeniach i szkoleniach oraz  „widocznej obecności" NATO w krajach...