Polski film pokonał kryzys

autor zdjęcia: Piotr Wittman

źródło: Fotorzepa

źródło: Monolith

Wypowiedzenie umowy firmie Apple za nierozliczenie filmu „Pokłosie” nie było decyzją polityczną – zapewnia Agnieszka Odorowicz

W scenariuszu filmu o Smoleńsku oceniający dopatrzyli się usterek, 
które ich zdaniem dyskwalifikują 
ten projekt. Zadecydowały 
względy profesjonalne – mówi 
Barbarze Hollender szefowa Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.

Rz: Dziesięć lat temu, gdy przystępowaliśmy do Unii Europejskiej, w polskiej kinematografii panowała wolnoamerykanka. Pieniędzy brakowało, powstawało najwyżej 15 filmów rocznie, a widzowie odwracali się od polskich produkcji. Dzisiaj mamy 35–40 nowych filmów fabularnych w sezonie i miliony sprzedanych biletów kinowych. Przeszliśmy długą drogę. A na jej początku była nowa ustawa o kinematografii.

Kiedy w 2004 roku zostałam wiceministrem kultury, przeprowadzenie w parlamencie tej ustawy, o którą filmowcy bezskutecznie zabiegali od dziesięciu lat, było jednym z naszych najważniejszych wyzwań. I udało się: najpierw zjednoczyć środowisko, a potem także przekonać parlamentarzystów. 30 czerwca 2005 roku ustawa przeszła przez Sejm. Później, na podstawie jej artykułów, trzeba było stworzyć nowoczesną i skuteczną instytucję, jaką stał się Polski Instytut Sztuki Filmowej, zbudować system egzekwowania wpłat od nadawców telewizyjnych, sieci kablowych, platform cyfrowych, dystrybutorów i kin oraz opracować system udzielania finansowego i systemowego wsparcia filmowej branży. A wreszcie przekonać Komisję Europejską, aby wyraziła zgodę na udzielanie pomocy publicznej. Dzisiaj możemy chyba czuć satysfakcję: polskie kino pokonało kryzys. I ma się naprawdę dobrze.

Gdy Donald Tusk część sum przeznaczonych na drogi lokalne przesunął na świadczenia dla...