W złotych okowach zarządu, czyli jak się wyplątać ze spółki

autor zdjęcia: Paweł Gałka

źródło: Rzeczpospolita

źródło: materiały prasowe

Mało kto w momencie nominacji na członka organu myśli o tym, że kiedyś to członkostwo trzeba będzie zakończyć. Praktyka i sprzeczne ze sobą 
orzeczenia sądów pokazują jednak, że rezygnacja 
nie jest łatwa. Nie wiadomo, kogo o niej powiadomić – zauważa prawniczka.

Magdalena Węglarz

Przyjęcie nominacji do organu spółki (zarząd, rada nadzorcza) rzadko wiąże się z podjęciem próby ustalenia, w  jaki sposób można będzie zakończyć członkostwo w tym organie. A tu może czekać niemiła niespodzianka. Podążając bowiem za rozbieżnym orzecznictwem i poglądami doktryny odnoszącymi się do adresata oświadczenia o rezygnacji, w celu zapewnienia skuteczności rezygnacji należałoby ją złożyć „wszem wobec".

Pomiędzy powołaniem na stanowisko a naturalnym wygaśnięciem mandatu, tj. upływem kadencji oraz zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za ostatni pełny rok obrotowy pełnienia funkcji, może wystąpić wiele okoliczności powodujących potrzebę wcześniejszego zakończenia członkostwa w organie spółki, np. długotrwała choroba, brak utożsamiania się z kierunkami rozwoju spółki lub nierespektowanie zasad ładu korporacyjnego na szczeblu właścicielskim.

Zasada lustra

Stosunek korporacyjny może zostać zakończony przez podmiot uprawniony do odwołania członka organu z inicjatywy własnej czy też z inicjatywy piastuna organu. Należy jednak pamiętać, że także rezygnacja jest pełnoprawnym sposobem zakończenia pełnienia funkcji w organie spółki. Zgodnie się przyjmuje, że oświadczenie o rezygnacji stanowi oświadczenie woli będące uprawnieniem prawo kształtującym, które powoduje jednostronne zakończenie stosunku członkostwa...