Preambuła – niepotrzebny gniew

autor zdjęcia: Andrzej Rybczyński

źródło: PAP

Sejm 1997 r. Zgromadzenie Narodowe przyjmuje Konstytucję RP

źródło: materiały prasowe

Wadliwe czy nawet zabawne interpretacje konstytucji czasami silniej przypominają o jej istnieniu 
i ciężarze zawartych w niej problemów niż nudna poprawność – konstytucjonalista prof. Andrzej Bałaban polemizuje 
z mec. Uczkiewiczem.

Pan mecenas Krzysztof Uczkiewicz w tekście „Preambuła: drugie czytanie" („Rzecz o Prawie" z 21 maja) daje wyraz przekonaniu, że mało kto analizuje treść wstępu do Konstytucji RP, a już na pewno nie większość posłów i senatorów. On sam tekst ten przeczytał, ale już nie będzie chyba do czytania namawiał, bo wstęp okazał się „dętym pustosłowiem", które sprawiło, że mu „trudno już zapanować nad gniewem".

Może łatwiej by było zapanować Autorowi nad sobą, gdyby wziął pod uwagę, że wstęp nie jest samoistnym aktem prawnym, przeciwnie, stanowi nierozerwalną całość z resztą tekstu konstytucji. Służy do konstruowania norm konstytucyjnych wraz z innymi przepisami konstytucji. Jest elementem części ogólnej zawierającej swoiste przepisy „wysunięte przed nawias" i stosowane do pełnej wykładni szczegółowej części tego aktu. I tak np. zawód adwokata jest słabo konstytucyjnie chroniony przed likwidacją w trybie ustawy przez naszych wesołych parlamentarzystów wiedzionych w swoim czasie przez ministra Gowina. Artykuł 17 konstytucji traktujący o zawodach zaufania publicznego zyskuje jednak znacznie silniejszą pozycję, gdy interpretujemy go na gruncie zasady pomocniczości „umacniającej prawa obywateli i ich wspólnot" zawartej we wstępie, jako że zasada ta występuje w nim jako norma nadrzędna, na której opiera się konstytucja. Adwokatura jako klasyczna,...