Zaremba zamiast Katona

Stany, Stany, wiadomo – fajowa jazda, nieodwzajemniona miłość, półwiekowa fascynacja, którą najsmaczniej opisał Hłasko w „Pięknych dwudziestoletnich".

Z rzetelną wiedzą na temat USA różnie jednak w Polsce bywało. Trudno się zresztą temu dziwić, skoro dyżurnym „amerykanistą" pozostawał przez kilka dekad Longin Pastusiak, autor, który swą obrotnością potrafiłby zawstydzić Tartuffe'a i Talleyranda.

W roku 2012 ukazał się pierwszy tom dziesięcioksięgu Piotra Zaremby „Dzieje polityczne Stanów Zjednoczonych od roku 1990". Dzieło to, podobnie jak pierwsze drapacze chmur, budzi respekt rozmiarami: lektura drugiego tomu, który właśnie się ukazał,pozwala jednak odczytać zamysł autora i zrozumieć, że praca ta nie może być szczuplejsza. „Dzieje..." bowiem w pełni spełniają obietnicę zawartą w podtytule: to historia stricte polityczna, ostentacyjnie wolna od rozdziałów poświęconych przewagom wojennym, dokonaniom naukowców, nowym zjawiskom w dziedzinie kultury.

Tego ostatniego mogą trochę żałować wszyscy, którzy poznawali Stany przez traktujące o nich powieści, postępując od chłopackich wtajemniczeń w Londona, Twaina i „Buszującego w zbożu" ku Fitzgeraldowi, Faulknerowi i innym radościom....