Tylko niepodległość

Bywają sprawy, w których nie ma miejsca na dywagacje, negocjacje, konsultacje, pozostaje jedno tylko zachowanie: powiedzieć „nie". Niepodległość nie kwalifikuje się do targów, niepodległości nie można krajać na plasterki.

I

Aby zrozumieć zjawisko, wystarczy czasem użyć właściwych (a to znaczy zazwyczaj: najprostszych) słów. Cóż oznacza francusko-niemiecki projekt przeobrażenia Unii Europejskiej w superpaństwo? Mówią: „ucieczka do przodu", „więcej integracji", „więcej Europy", „wzmocnienie Brukseli" itp. Zapewne, tylko że ta propozycja sięga dalej: to w istocie program odebrania niepodległości państwom członkowskim i zdegradowania ich do rangi regionów, guberni czy też landów. Kraj pozbawiony własnej polityki zagranicznej nie jest państwem. Ogołocenie Polski z wojska oznacza jej kres.

Mamy wprawę w doświadczaniu likwidacji: rozbiory, okupacja niemiecka i sowiecka, satelicki status PRL. Wtedy wszakże likwidowali nas obcy, siłą, militarną przemocą – teraz mielibyśmy się skasować dobrowolnie, spontanicznie i radośnie.

II

Europejskie superpaństwo to, rzecz jasna, utopia. Nie trzeba być prorokiem, by mieć jasność, że w tym sztucznym tworze za fasadą utytułowanych figurantów faktyczną władzę sprawowałyby potężne niejawne grupy interesów, że aby utrzymać porządek, trzeba by szybko użyć siły, niechętnych izolować bądź przesiedlić, a wszystko skończyłoby się i tak totalną katastrofą: wybuchem tych właśnie nacjonalizmów, którym miało zapobiec przedsięwzięcie.

Wbrew temu, co powiadają krytycy obecnego...