Kiedy terytorialna służba wojskowa uniemożliwia grzywnę za niestawiennictwo

W postępowaniu administracyjnym osoba, która nie stawiła się na wezwanie organu jako świadek, może zostać ukarana grzywną. Zasadą jest, że nie dotyczy to żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, którzy ponoszą w takim przypadku odpowiedzialność dyscyplinarną.

Problem

Organ prowadzący postępowanie administracyjnej wezwał w charakterze świadka żołnierza w czynnej służbie wojskowej. Czy istnieją przepisy umożliwiające ukaranie żołnierza grzywną za niezastosowanie się do takiego wezwania?

Co mówią przepisy

W art. 88 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) przewidziano, że osoba obowiązana do osobistego stawienia się (art. 51 k.p.a.), która - mimo prawidłowego wezwania - nie stawiła się bez uzasadnionej przyczyny jako świadek lub biegły albo bezzasadnie odmówiła złożenia zeznania, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin albo udziału w innej czynności urzędowej, może być ukarana przez organ przeprowadzający dowód grzywną do 50 zł, a w razie ponownego niezastosowania się do wezwania – grzywną do 200 zł. Na postanowienie o ukaraniu grzywną służy zażalenie. W art. 88a k.p.a., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., zastrzeżono jednak, że w razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, wskazanym wyżej obowiązkom organ przeprowadzający dowód, zamiast wymierzyć żołnierzowi karę grzywny, występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której ten żołnierz pełni służbę, z wnioskiem o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej.

Zgodnie z art. 98m ustawy o...